Deze website maakt gebruik van cookies om ervoor te zorgen dat u de beste ervaring op onze website krijgt. Raadpleeg het cookiebeleid voor meer informatie over de verschillende cookies die we gebruiken.
Raadpleeg het cookiebeleid voor meer informatie over de verschillende cookies die we gebruiken.
In café Het Verdronken Land staat de tijd al 100 jaar stil. De nostalgie druipt er van de wanden. Dat mag je heel letterlijk nemen: achter elke hoek en kier zie je een herinnering uit de goede oude tijd. De ene al absurder dan de andere.
Radio Minerva speelt de klassiekers van toen, De rust straalt van het antieke interieur. Barvrouwen Gina en Sofie lopen met plezier “‘t vier uit hun sloffen”. Om menig dorst en kleine honger te stillen. De toch vaak wat strenge Volkskrant was na hun bezoek direct verkocht. Gesmolten door de charme schreven zij: “Bij Café Het Verdronken Land zijn de uitsmijters gigantisch en wordt alles geserveerd met aanstekelijke ontspannenheid. Op de menukaart, geschreven in het dialect van de streek, staan verder nog soep met ballen, bakharing met zilte groente uit het verdronken land, ouderwetse (gele) rijstpap en de specialiteit: boterham met ‘ast’: gezouten en daarna gekookte varkensnek. Elk weekend is er stoofvlees volgens eigen recept, met huisgemaakte appelmoes, frieten en sla. Alles geserveerd met een aanstekelijke ontspannenheid. Lieve mensen.” Daar valt weinig meer aan toe te voegen.
Buiten ligt het terras in de afgelegen kalmte en zie je op de dijk de Westerschelde en het Verdronken Land van Saeftinghe in volle glorie. Wat wil een mens meer.
Lees op deze pagina meer over het engagement ‘Gastvrij in het Landschap’ van Fina, Sofie en Ronald in Grenspark Groot Saeftinghe.